Posted in bluemoon, Dialog Poetik 2 on 25 Shtator, 2008| Leave a Comment »
ora18:46
Deboren ti e ke plazmuar gjithmone
e gjurmet e cizmes do te qene mberthyer aty:
figura me plage, ne s’do binte me bore…
…te perjetshme, ne dielli s’do t’i shihte me sy…
Lere boren te prehet e bardhe,
me te mos bej figura qe shkrijne:
muret prej bore s’kane jete te gjate,
qytetet prej bore vec pak xixellijne…
Merr lende te forte nga lenda e njeriut,
plage cizmesh aty do te kete perseri,
por nder lote puna jote vec do zjarrmohet,
e zjarri i njeriut nuk shuhet nen shi.
Posted in Dialog Poetik 2, whisper on 25 Shtator, 2008| Leave a Comment »
ora 17:15
|
Postimi origjinal është bërë nga HenaBlu
 Mendoja per deboren qe me ther
kur vrapoj mbi te kembezbathur: vezullon si nuse, mbreteron aq hijshem me magjeps gjithmone padashur. |
Ah…debora…e kisha harruar deboren dhe ngazellimin
(valle pse ishte e bardhe luaja me te deri vone ne erresire?)
kujtoj trishtimin kur nje Cizme me e ftohte se ajo prishte
plakun prej debore qe ngrija me duart mberdhire…
Nje dite me debore te bera ty dhe veten time…
prej debore endrra…kisha …unaza…kembanore…
por Cizmja gjithnje i prishte….ishte me e forte…
sepse nuk ishte cizme prej debore…
Asaj Cizmeje nuk i shpetova dot…dhe kurre s’do t’i shpetoj…
njerezve qe nga debora krijova plaget s’u kane zene kore…
dasmat jane aq te ndryshme…martesat njesoj…
(dashurohesh dy here pas te njejtit njeri?)
ajo ishte gjithnje nje tjeter…
i njejti une perseri…
plaku qe sot ben femije prej debore…
Posted in bluemoon, Dialog Poetik 2 on 25 Shtator, 2008| Leave a Comment »
ora 06:10
Mendoja per deboren qe me ther
kur vrapoj mbi te kembezbathur:
vezullon si nuse, mbreteron aq hijshem
me magjeps gjithmone padashur.
Mendoja per dheun qe me mbulon
teksa germoj per te gjetur berthamen e tokes:
harroj te ndiej ajrin e purpurt te darkes
dhe eren e agut te sotem.
Mendoja per kete krijesezen qe kam brenda,
gjysem femije e gjysem demon,
qe kurre s’ma le gjate te emblen mbi buze,
ne lojra me zjarrin gjithmone me fton.
Posted in Dialog Poetik 2, whisper on 25 Shtator, 2008| Leave a Comment »
ora 09:11
Demonet s’ishin demone…dhe zjarri ishte zjarrmi…
(perderisa flutura s’u dogj…ishte i tille valle?)
Por nese nga gjinjte e tu vertet rrjedh zjarr
afroma te buzet…si qumesht do ta pi…
Atehere mekimi yt do t’i ngjaje bekimit me shume…
(kur t’me rrefesh qe jo te gjithe vullkanet jane te shuar
do ndjesh mes llaves se nxehte perveluar
qe demoni qe ke ne preher jam une…)
Mos u druaj nga gjurmet e murme te stuhive…
as nga shiu qe reja lozonjare pas vetes la…
dritheruese do ta ndjesh…zhuritese mes gjinjve
turbulliren e embel qe nga fundbarku i nje tjetre ra…
Posted in bluemoon, Dialog Poetik 2 on 25 Shtator, 2008| 1 Comment »
ora 23:32
Me dritheron me endjet e tua
e fryma ime te rendohet permbi buze…
S’ka vend mjaftueshem per gishterinjte e mi
qe ethshem vizatojne mbi lekure…
Nen prekjen tende trupi me behet i lenget
si metal i nxehte qe te derdhet rreth…
papritur bota s’eshte e panjohur…
papritur bote ka vec rreth nesh…
Me floke shperbere e ze percartur…
ujevarat etheshuarese e demonet e mi…
portezat mbi shkallare qe veshtron perciptazi…
rrugedalje e labirinthe ku mediton ti…
Te gjitha lindin prej teje si prej gjuhes se zjarrit
ku une s’jam vecse nje qiri ornamental…
Si mbi parafine vizaton mbi mua moralin
te mires e te liges i ngre piedestal…
Meditimin tend e merr per dore
e si te ishte thjesht nje vizitor i jashtem
me hedh mua –kavjes topa debore
me veshtron tek perdridhem nen gjuhet e flakes…
Po di se shkallaret te shpien ku te duash
e ferri s’eshte vecse zgjidhja jote finale
Sheherezadet mund te jene joshese…
Perrite mund te jene tradhetare…
Veshtron mekimin tim si akt religjioz
cmendurine e kalon prej syrit ne sy
te eksiton demoni im dergjur mbi preher
nga morse e demoneve qe te mundojne ty…
Posted in Dialog Poetik 2, whisper on 25 Shtator, 2008| 3 Comments »
ora 19:14
|
Postimi origjinal është bërë nga HenaBlu
Ngrihu tani, shterngoje kupen! |
(Hajde… Gezuar…me fund le ta pime…
goten e zbrazur perplase dhe thyeje si kreshta valen
ne mijera qelqe copetuar tashme le t’i ndrije
kujtimit te atyre qe u rrinte e madhe dashuria qe u falem…)
Erdhi perseri koha te zbres shkalle pa emer…
(Ato qe zbresin zakonisht cojne ne ferr…
Perse valle kur shpirtin dikujt duam t’ia tregojme i themi:
“Eja…te zbresim shkallet…
kujdes mos rrezohesh…
ka pak drite dhe oh…sa shume terr…” ? )
Zbritme pra tani drejt honeve te tua…
aty ku nje demoni te pergjumur fshehurazi i jep gji….
ne ate djep te zjarrte ku renkimi eshte ninulle…
dhe shkelqimi i syve te cmendur qiri…
Posted in bluemoon, Dialog Poetik 2 on 25 Shtator, 2008| Leave a Comment »
ora 11:24
Ne detyre ogurzeze
Hadi i mjere…
rremben te vdekur,
te gjalle perpin te tjere…
vec s’e mberthen dot
poezine pergjithmone:
ne valixhen e saj mbi karroce
e mban e bukura Persefone.
Te veshtron…si e zene ne faj…klith e si femije perpjek nje kembe ne toke:
Vdekja?
Sa vend qe i japim te mjeret ne!
Hija e saj ne fakt me kall krupen!
Varret i kemi ngritur rreth vetes
nga frika se mos e leshojme veten krahecelur,
se mos liria na varet grykes!
Heshtjes tende i pergjigjet me nje tjeter thirrje…e ty te perngjan papritur me nje femije…
Le te mos flasim per vdekjen fare!
Kjo maskareshe vjen gjithmone e paftuar,
nganjehere te shtiret edhe mike
nganjehere hyn pa u diktuar…
E ti perseri nuk flet…e veshtron si i perhumbur…Atehere ajo te shterngon doren:
Ngrihu tani, shterngoje kupen!
Bashke do te ngreme nje dolli:
Ti per fluturat qe te shkuan
e une per pellumbat e mi…
Ngrije ta pime me eks,
ta ndiejme ne fyt zjarrmine.
Ta mbyllim funeralin? Si thua?
Pastaj kthejme nje per dashurine!
E teksa ktheni kupen per dashurine, brenda qeshjes nje hije i pushton syrin…e heshtur:
Me vjen keq
qe te prek me duar te holla…
me perngjajne me fije letre:
ne dhome ikjes iu ndje fryma,
u ndje varrosja e nje tjetre…
Posted in Dialog Poetik 2, whisper on 25 Shtator, 2008| 1 Comment »
ora 09:02
|
Postimi origjinal është bërë nga bluemoon
Njehere te vetme…nje cast ndrisin ca yje, kam degjuar,
e pastaj driten leshojne hapesires per qindra mijra vjet me radhe… …ne botera te largeta shkelqen pluhur’ i tyre sy njerezish qe gabimisht, tere jeten, i marrin per te gjalle… |
Poezi jashte teme… ( ishalla nuk e fshin moderatori i Hades (Hadit) e aq me keq Cerberus … lol )
Te vdekurin disa e marrin per te gjalle…
dhe akoma me shpesh mbi kurrizin e dermuar…
mbi te njejtin tel…ne te vjetren salle…
shkop ekuilibri… poshte per t’mos u rrezuar…
Ndonje te varros akoma pa vdekur…
nje kryq te koka qe akoma renkon…
kengen ta vajton me zerin e mekur…
tinezisht t’mbyll syrin qe ende veshtron…
Te vdekurit e mi i kam varrosur te gjithe…
ne ferr a parajse…bekuar me kujtime…
e kur per dike dheu nuk me mjaftoi…
e mbulova ngrohte me lekuren time…
(Nga vdekja e nje njeriu kam mesuar me shume
se sa nga jeta e tere njerezve te tjere…
nese per dike do te behesh i pavdekshem
duhet te dish te vdesesh te pakten nje here…)
Por fatkeqesisht kesaj bote pak dine te vdesin…
shumica ngordhin si minjte pa kuptuar…
tere jeten nje anije fantazem presin
drejt atij bregut tjeter…castit te perjetesuar…
ps. blue…e mesipermja nuk ben pjese te dialogu…por te monologu poetik…
Jeta dialogohet… vdekjet monologohen…apo jo ?
Posted in bluemoon, Dialog Poetik 2 on 25 Shtator, 2008| 1 Comment »
ora 04:57
Njehere te vetme…nje cast ndrisin ca yje, kam degjuar,
e pastaj driten leshojne hapesires per qindra mijra vjet me radhe…
…ne botera te largeta shkelqen pluhur’ i tyre sy njerezish
qe gabimisht, tere jeten, i marrin per te gjalle…
Posted in Dialog Poetik 2, whisper on 25 Shtator, 2008| 2 Comments »
ora 23:05
Do e pish dot deri ne fund e etur
eliksirin e asaj qe s’e pine dot te tjere?
(E sheh ate piken ne fund te kupes mbetur?
Eshte loti i nje ylli qe feksi njehere…)
Ate lot s’do ta pime dot…eshte teper i kulluar…
le te mbese gjithnje ne fund te kupes sone…
perzier me veren e nje vreshti te ndaluar…
kristali ku enderra zgjimet pasqyron…
Ndoshta me mire pa kupa… vec me Dionise…
qielli te pikoje vere…e dehur shtrengata…
lakuriqe…djersitur…hardhish ngaterruar…
te behemi zjarri qe kerkon nata…
( Me pelqen kur te shoh ashtu te dehur…
gjinjve te shkopsitur…nektari i kuq ujevare…
ne cep te krevatit… djallezore cigarendezur…
turbulluesi veshtrimi yt mbi lekure me behet zjarr…)
Posted in Njoftime on 25 Shtator, 2008| Leave a Comment »
Ata qe e kane ndjekur kete dialog cigan e dine se ka filluar para disa vjetesh, krejt rastesisht, tek forumishqiptar.com ne nje teme qe whisper kishte hapur aty… fale nje fortunali te vockel, dialogu mori plaçkat ne krah dhe u shperngul tek forumishqiptar.net, ku jetoi per ca kohe i qete. U publikua ketu pjesa e pare, filloi dialogu i dyte. Mirepo ata qe nuk kane shtepi, heret a vone do te ndeshen neper stuhi. Sic pritej, stuhia filloi dhe dialogut iu desh te shperngulej perseri.
Keshtu pra whisper dhe bluemoon, vendosen te krijonin nje shtepi per dialogun e tyre, nje shtepi prej se ciles te mos leviznin me, pa humbur megjithate shpirtin cigan te vargjeve te tyre :).
Dialogu i pare vjen ne kete faqe ashtu sic eshte botuar, ndersa dialogu i dyte, vjen sipas datave kur eshte publikuar tek forumishqiptar.net, i shoqeruar nga komentet qe lexuesit kane bere atje.
Lexim te kendshem miq…
Posted in bluemoon, Dialog Poetik 2 on 25 Shtator, 2008| 2 Comments »
ora 09:04
E kemi ngritur jeten ne shkume te vales!
Mbi te dritherohemi si nje serfist trim:
Nje hene, qe ndryshe nga hena, eshte e kalter…
…e nje peshperime qe ne fakt ulerin.
Njerezit mbyten ne lloj – lloj kupash,
ne kupa boshe ata qe s’mbajne dot nje det,
te tjere permbysin kupa pas mbllacitjes,
njerez te tjere kupa ngrene…
Une dhe ti ndoshta jemi ndryshe,
po ndoshta e kemi edhe ne nje kupe,
nje kupe ku hena derdh pika te kaltra,
ku peshperima ne te vertete eshte ujk…
Nje kupe te re te sapo bere,
a ndoshta nje kupe e vjeter buzet na i lag:
ne hark te porcelante permbaj une lengun tone,
e ti je froni qe e mban lart…
Posted in Dialog Poetik 2, whisper on 25 Shtator, 2008| Leave a Comment »
ora 07:08
Rrembyer jane te gjithe ne kete jete…
pak nga egoizmi e shume nga jeta e kote…
zbrazetine e mbushin me boshllek me lehte…
s’guxojne te mbyten ne det..mbyten ne nje gote…
Por ti je aq ndryshe, vogelushja ime…
(sic peshperin ndryshe fjalen “te dua”…
qe te tjera buzeve u be therrime,
e kur desha t’i mblidhja me krahe fluturash u larguan…)
Tani stinen e peste nuk e mermeris vec ne gjume…
e kam strehuar aty ku kalendaret mbarojne…
ka gjethe qe fshesari nuk arrin t’i fshije kurre…
por edhe te tjera qe s’dihet ne c’peme lulezojne…
Prehem tashme nen perqafimin tend…
rrembyer nga ty si rera ne vale…
me buze te ndezura me peshperit
ato qe s’tregohen kurre ne nje perralle…
Posted in bluemoon, Dialog Poetik 2 on 25 Shtator, 2008| Leave a Comment »
ora 06:28
E kam ndjere dashurine tende ne kurmin tim,
ashtu dhe brenda shpirtit kur me leshoje frymen,
nen qepallat e shternguara tek vrapoje enderrash,
i qete, ne gjume, pas furtunes.
Atehere kur mua, si kala te larte
me mure krejt te dobeta, me pushtonte frika,
brenda perqafimit te pafajshem, ne leshim te plote,
me permblidhje e mbillje mbi buze puthje te brishta.
Atehere kur me more ne duar i sigurt,
me ngrite qiejsh te larte, me bere perendeshe,
kur shperthimesh tona u habiten yjet,
e planetet shfaqen fytyren e fshehte.
Atehere tek me kerkoje pa e ditur,
kur kujtimet e tua s’te merrnin peng,
kur dimri ish stine e panjohur
e neper gjume mermerisje per stinen e peste.
Me rrembeje ti atehere e une s’kerkoja me teper…
…
…Ah!!!!
…………………….
Sa keq qe jam kjo e s’behem tjeter!
…………………….
Ne vend te nje historie me etikete,
po te tregoj nje perralle te vjeter!
……………………
(Te te rrembej? Oh, po une te kam rrembyer!
Ti je imi! Me perket! S’e dallon?
Ne duhmen time ndjehet fryma jote,
ylli yt ne syrin tim pushon.)
P.s. Whisper… 
Orkide, faleminderit…shume, shume… Do te perpiqem t’i justifikoj fjalet e tua, te cilat ashtu si edhe mjeshteria e whisperi-t, me bejne te ndihem fare e vogel…
Posted in Dialog Poetik 2, whisper on 25 Shtator, 2008| Leave a Comment »
ora 21:52
|
Postimi origjinal është bërë nga bluemoon
Ajo, pendesa, qe ti e quan mekati im i ri,
s’eshte vecse mekati yt i vjeter, kryqezuar prej nje dhembje sic rri ne kthetrat e nje kohe tjeter. Brenda furtunes sime i jam qepur Kalores ne misionin tend fisnik E ti? P.s. |
Ne te tjera kohe e te tjera hapesira
ndoshta jemi njohur nje casti kalimtar…
(te shndritshem jane yjet kur bie erresira…
me te largetit shuhen dhe ndizen prape…)
Ndoshta te kam dashuruar pa e ditur as vete…
(paskam harruar te ndjehem i dashuruar…)
kometa vezulluese qe dikur cau rete
nje shkretetire u rrezua e u dogj harruar…
Po le t’i leme yjet atje ku jane…
kush tentoi t’i preke…e rrezuan…
(i ke pare majmunet c’sy te pikelluar kane
pas kafazit ku parajsat u ofruan?)
Eja pra vogelushe dhe me rrembe…
nga krahe te tjere ku me ka mbytur heshtja…
Eja…mos vono…tregome nje perralle te re…
me pas vjen dimri…ka trokitur vjeshta…
ps. Bluemoon, mike e dashur, shkruan zgjuarsisht bukur…
 | jorida në 11/12/07 – bluemoon |
Dialog Poetik 