ora 06:10
Mendoja per deboren qe me ther
kur vrapoj mbi te kembezbathur:
vezullon si nuse, mbreteron aq hijshem
me magjeps gjithmone padashur.
Mendoja per dheun qe me mbulon
teksa germoj per te gjetur berthamen e tokes:
harroj te ndiej ajrin e purpurt te darkes
dhe eren e agut te sotem.
Mendoja per kete krijesezen qe kam brenda,
gjysem femije e gjysem demon,
qe kurre s’ma le gjate te emblen mbi buze,
ne lojra me zjarrin gjithmone me fton.
Dialog Poetik 
Lini një Përgjigje