ora 02:36
Ngaterruar kjo bote ku udhen time harrova…
si gishterinjte e mi flokeve te tu ngaterruar…
qielli eshte hapesira mes gjinjve ku pushova…
reja eshte hija e nje fluturimi te rrezuar…
Dashuria nuk vjen gjithnje me sy kaprollesh
ku pendimi nje kenge te re ciganesh zgjon…
nen syte-rrathe mavi … leshohet deshira…
shigjete e Itakehumburit boshllekun shpon…
Ti ngre kalate e une i rrezoj perseri…
(e nuk ishte prej rere kollona e rrenuar…)
e lodhur uje pi ne rrathet e syve te mi…
dhe nuk me thua qe puset kane shteruar…
Por nje pike uje diku brenda meje rrjedh akoma…
ndaj mbille trupin tend aty ku varrosa deshiren…
lote vese do bulezojne pastaj gjinjte e tu…
e ndoshta nje dite do e njoh nga afer te dliren…
Dhe kur te gjithe guret e dheut te jene mbaruar…
kur reren nje stuhi do e shpjere lart te reja…
kur keshtjelle e fundit dhimbshem te jete rrezuar…
nje kasolle e panjohur do te te peshperise:”Eja…”
Dialog Poetik 
Lini një Përgjigje