14/08/08 – bluemoon

ora 06:31

***
S’e kisha njohur kuptimin e heshtjes,
derisa heshtja u be thike e mprehte ne teh.
Me te u pre vargu e fjalet rane atehere,
si rruaza te bardha u shperndane perdhè.

Read Full Post »

04/06/08 – bluemoon

ora 00:04

Sigurisht, tash e vecante sic jam,
mund te fishkem larg prej teje
shnjerezuar, tek ndjek deshperimthi
silueten e diellit pas nje reje.
Ne yje te brishte je patjeter me mua,
po sic jam avull, jam edhe trup;
lekures sime qe bulezon deshire
mungesa jote frymen mbyt.
Ne pasqyrat e tua te kthjellta
nder grate, jam gruaja me e vecante,
sa keq qe iriset e tu prehjeqielli,
i shoh kaq rralle…

Read Full Post »

23/05/08 – bluemoon

ora 21:05

Se fundmi e ndjeve akullin dhe ti.
Apo e dije prej fillimit
natyren tende
dhe timen…
…dhe dije
se ti je vec nje burre nder burra
e une mes grave, vec nje tjeter grua?

Read Full Post »

11/05/08 – bluemoon

ora 00:28

Faleminderit qe na ndiqni engjellore dhe Pink

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga whisper Kjo botë e madhe nuk është e jona… Ata që dashurohen gjithnjë rrinë larg… Pranë mbajmë një libër a një bashkëshorte, por kurrsesi nuk mundemi një dallgë…

Ne fjalet e tua behet pluhur
shtepiza e vogel e bardhe
e femijet e palindur kthehen ne fantazma
qe luajne trishtueshem ne prag.

Ne fjalet e tua shperbehet si mjegull
cdo enderr e enderrimi zbehet,
era e trupit dhe gjaku qe rreh
behen qellim ne vetvete.

Ne fjalet e tua kruspullosem gjithmone
dhe pyes veten nese e gjithe kjo ka vlere,
era e shperben hirin e nje pasioni te shterpe
sikur ky te mos kish qene ndonjehere.

Read Full Post »

27/03/08 – bluemoon

ora 18:17

Ndiej nganjehere njefare perhumbje neper pyje
te panjohura e te zhveshura si per dimer,
si liane zarritem drunjsh ne ndjekje
te dores tende qe pulson vegueshem.
E ndiej nganjehere njefare perhumbjeje
sikur bota te mos ishte e ti te ishe larg,
kisha dashur me shpesh te me flisje…
…te me dashuroje me pak, ndoshta,
e t’me mbaje me prane.

(Ti do i falesh ikjet e mia, e di,
ashtu si une fal perrenjte qe shpelajne trupin tend,
atehere kur bota eshte tejet e madhe
e prape per ne te dy s’ka ka vend…)

Read Full Post »

21/02/08 – 2 – bluemoon

ora 18:55

Ja, tani peshperis…
Tani therras…
Tani kumbon zeri im ne muret
e nje shpelle qe rreth meje ngushtohet…
Ti i trishte me veshtron
nga larg
e s’mundohesh
te leshosh nje rrokje…

…pezmatohem…

… Ku je?…

Prehja jote behet mbi te njejtat re?

Ne daljen time
hyrja ishte e lehte…
…e dritherima bojeroze
ma perkuli lekuren…
…nje cast dikush, fare lehte,
nis me perkedhel fytyren.

Read Full Post »

21/02/08 – 1- bluemoon

ora 18:49

Por…

Ti dashuri e thith shpesh stuhine
teksa torturohesh ne pritje te se mires,
qetesia te shket pa u dalluar, e di,
s’e njeh, kur e sheh ti, nga afer te dliren.

Ne vende te tjera me behesh i huaj,
me do, por duhet te te therras gjithmone,
me meket zeri e udhes me pergjumet:
une te ndjek ty e ti… nje iluzion.

Ti e deshiron boten te perkryer!…
…nje pike dhembje… dhe eshte menjehere e shemtuar…
Ti qe bredh neper stinen e persosur,
me zogjte ende s’je pajtuar?

Po pse deshiron te gdhendesh rrathe ne sy?
Pse gjithmone me shkaterron kalate,
qe optimiste, e bardhe i ngre me ty,
deri kur m’i prish, per te ndrequr boten e prape?!

Gjithmone, pastaj ti kthehesh prape tek une:
“Eja!” – me thua – “te ngreme prape kala…”
Me veshtron me sy kaprolli e prekja dritheruese
me zgjon ndjesine qe puthje e vjeter me la…

Ti dashuri e thith shpesh stuhine
teksa torturohesh ne pritje te se mires,
qetesia te shket pa u dalluar, e di,
s’e njeh, kur e sheh ti, nga afer te dliren…

Read Full Post »

21/02/08 – bluemoon

ora 18:33

Lotet e tu te shkuar prej kohesh,
me veshin iluzionin se t’i kam pire te gjithe…
…me kot se syte te jane terur prej vajesh
te thella, shume kohe me pare se une te te grish…

Te behem furtune e te shuaj boten rreth teje,
pa te e gjendjen tende te ndjeshme s’do ishe po ti,
ndoshta i detyrohem me teper natyres se saj mizore,
e me pak paqes qe zhveshe, si rrobe, sot perseri…

Read Full Post »

15/01/08 – bluemoon

ora 04:36

Mik te pres…
ku ke shkuar?
te jesh tretur valle horizontesh te tjera?
te kane rrembyer te tjera erera?
Te behem, deshiron valle, furtune
qe ta fshije te gjithe boten
e te te ktheje tek une?

Read Full Post »

11/12/07 – bluemoon

ora 04:33

Bridhja brigjesh per te mbledhur yje te rena,
mbi to qe fikur gjithmone nje deshire.
Trupmberthyer tokes e me koke nga hena,
kerkoja per veten nje qiell me te dlire.

Ne nje ag humbja shpesh e me deshire,
atje ku bota, me dukej, s’rrotullohej me kot,
atje ku dhe guri e kishte nje aresye,
atje ku L e Lumturise shkelqente dhe mbi Lot.

Neper udhe te tilla e takova,
ate kuptimin e vetes shpesh te munguar,
si kalimtari qe papritur nganjehere,
mbedhè gjen nje monedhe te praruar.

Keshtu u bera nje cope, e plote,
dhe mbajta gjithmone ne xhep ate monedhe,
si kujtim te feksjes se asaj dite
fund udhesh ku dija ish etje-thelle.

Te jete valle fati vec lojeza jone?
A ne jemi lojez e fatit tone lozonjar?
Shume ngushellohen pas nje pyetjeje,
shume jeten kalojne me kot duke qare…

…po une kam ne trup nje drite tjeter,
e syte e mi tashme shohin gjera te reja,
ne qiell te njejte, te larte shkrihen
fat’ i skalitur edhe perzgjedhja.

Per to te pyesesh veten me ngulm
eshte humbje e pavlere dhe e thjeshte…
…ndaj sot ketu me fatin s’kacafytem,
“Jeto!” me thote praruar nje monedhe…

Read Full Post »

02/12/07 – bluemoon

ora 01:46

E ashtu gjysem forme e pak shformuar,
ankohemi per fatin tone te trishte,
e teksa mijra fate na shpalosen syve
asnje fat tjeter, si ky, s’na grish…

Read Full Post »

25/11/07 – bluemoon

ora18:46

Deboren ti e ke plazmuar gjithmone
e gjurmet e cizmes do te qene mberthyer aty:
figura me plage, ne s’do binte me bore…
…te perjetshme, ne dielli s’do t’i shihte me sy…

Lere boren te prehet e bardhe,
me te mos bej figura qe shkrijne:
muret prej bore s’kane jete te gjate,
qytetet prej bore vec pak xixellijne…

Merr lende te forte nga lenda e njeriut,
plage cizmesh aty do te kete perseri,
por nder lote puna jote vec do zjarrmohet,
e zjarri i njeriut nuk shuhet nen shi.

Read Full Post »

27/10/07 – bluemoon

ora 06:10

Mendoja per deboren qe me ther
kur vrapoj mbi te kembezbathur:
vezullon si nuse, mbreteron aq hijshem
me magjeps gjithmone padashur.

Mendoja per dheun qe me mbulon
teksa germoj per te gjetur berthamen e tokes:
harroj te ndiej ajrin e purpurt te darkes
dhe eren e agut te sotem.

Mendoja per kete krijesezen qe kam brenda,
gjysem femije e gjysem demon,
qe kurre s’ma le gjate te emblen mbi buze,
ne lojra me zjarrin gjithmone me fton.

Read Full Post »

19/10/07 – bluemoon

ora 23:32

Me dritheron me endjet e tua
e fryma ime te rendohet permbi buze…
S’ka vend mjaftueshem per gishterinjte e mi
qe ethshem vizatojne mbi lekure…

Nen prekjen tende trupi me behet i lenget
si metal i nxehte qe te derdhet rreth…
papritur bota s’eshte e panjohur…
papritur bote ka vec rreth nesh…

Me floke shperbere e ze percartur…
ujevarat etheshuarese e demonet e mi…
portezat mbi shkallare qe veshtron perciptazi…
rrugedalje e labirinthe ku mediton ti…

Te gjitha lindin prej teje si prej gjuhes se zjarrit
ku une s’jam vecse nje qiri ornamental…
Si mbi parafine vizaton mbi mua moralin
te mires e te liges i ngre piedestal…

Meditimin tend e merr per dore
e si te ishte thjesht nje vizitor i jashtem
me hedh mua –kavjes topa debore
me veshtron tek perdridhem nen gjuhet e flakes…

Po di se shkallaret te shpien ku te duash
e ferri s’eshte vecse zgjidhja jote finale
Sheherezadet mund te jene joshese…
Perrite mund te jene tradhetare…

Veshtron mekimin tim si akt religjioz
cmendurine e kalon prej syrit ne sy
te eksiton demoni im dergjur mbi preher
nga morse e demoneve qe te mundojne ty…

Read Full Post »

14/10/07 – bluemoon

ora 11:24

Mendon…per poezine jashte teme…

Ne detyre ogurzeze
Hadi i mjere…
rremben te vdekur,
te gjalle perpin te tjere…
vec s’e mberthen dot
poezine pergjithmone:
ne valixhen e saj mbi karroce
e mban e bukura Persefone.

Te veshtron…si e zene ne faj…klith e si femije perpjek nje kembe ne toke:

Vdekja?
Sa vend qe i japim te mjeret ne!
Hija e saj ne fakt me kall krupen!
Varret i kemi ngritur rreth vetes
nga frika se mos e leshojme veten krahecelur,
se mos liria na varet grykes!

Heshtjes tende i pergjigjet me nje tjeter thirrje…e ty te perngjan papritur me nje femije…

Le te mos flasim per vdekjen fare!
Kjo maskareshe vjen gjithmone e paftuar,
nganjehere te shtiret edhe mike
nganjehere hyn pa u diktuar…

E ti perseri nuk flet…e veshtron si i perhumbur…Atehere ajo te shterngon doren:

Ngrihu tani, shterngoje kupen!
Bashke do te ngreme nje dolli:
Ti per fluturat qe te shkuan
e une per pellumbat e mi…

Ngrije ta pime me eks,
ta ndiejme ne fyt zjarrmine.
Ta mbyllim funeralin? Si thua?
Pastaj kthejme nje per dashurine!

E teksa ktheni kupen per dashurine, brenda qeshjes nje hije i pushton syrin…e heshtur:

Me vjen keq
qe te prek me duar te holla…
me perngjajne me fije letre:
ne dhome ikjes iu ndje fryma,
u ndje varrosja e nje tjetre…

Read Full Post »